Τ' ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο σχολείο της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα:
1. Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένει μια ελιά, ένα αμπέλι, κι ένα καράβι. Που σημαίνει με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
2. Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.
3. Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.
4. Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό από τη λέξη του υπάρχει ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.
5. Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσες ίσες δόσεις που δε μένει στο τέλος του παρά η αλήθεια.
6. Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δυνάμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.
7. Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς ένας «Ερχόμενος».
αφορμή για την παρακάτω ανάρτηση υπήρξε η επιστολή που έλαβα από μαθητή μου σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, το λεγόμενο και φατσοβιβλίο και ανέφερε τα ιστία του Κόνωνα. Παραθέτω το επίμαχο απόσπασμα κειμένου που γνωρίζουν πολύ καλά οι διδάσκοντες Αρχαία Ελληνικά στην Α΄ Λυκείου:
"Καθώς έφευγε με τα εννιά πλοία του, ο Κόνων κατάλαβε πως η Αθήνα ήταν χαμένη. Αποβιβάστηκε λοιπόν στην Αβαρνίδα, το ακρωτήρι της Λαμψάκου, και πήρε τα μεγάλα πανιά των πλοίων του Λυσάνδρου που βρίσκονταν εκεί· ύστερα ο ίδιος με οχτώ πλοία έβαλε πλώρη για την Κύπρο, στον βασιλιά Ευαγόρα, κι η «Πάραλος» για την Αθήνα, ν' αναγγείλει τα γεγονότα. "
ΞΕΝΟΦΩΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ 2.1.29
και το απόσπασμα από την επιστολή του αγαπητού μουΚ.:
"...σαν τον Κόνωνα που πήρε των ομματιών του, την κοπάνισε δηλαδή, αντιλαμβανόμενος το μάταιον της αντίστασης για μια χαμένη υπόθεση· να αλλάξω και το όνομά μου· Τεύκρο να με λένε στην ενάλια γη εκεί σε νησί να ζω μες στον ανασασμό των φύλλων, στη δροσιά του δάσους μακριά από τη διαφθορά του αθηναϊκού παραλογισμού. Να μη μ' αγγίζει η τρέλα των ανθρώπων, οι μίζες που τις βαφτίζουν χορηγίες. Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης.τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι· κι οι άλλοι στο Αβέρωφ, χαρές και πανηγύρια. "Καημένε Μακρυγιάννη, να ΄ξερες γιατί το τζάκισες το χέρι σου... Το τζάκισες για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα..." που λέει και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Να πάρω και τα ιστία , να ανοίξω πανιά, να ιστιοδρομήσω και να 'χω στην πλώρη τα Ιστία, τον αστερισμό του νότου που συνορεύει με την Πρύμνα, την Τρόπιδα και την Πυξίδα . Να αρμενίζω δίχως αβαρίες με σκαλισμένο ακρόπρωρο μια γοργόνα και με ανεμούριο στην κορυφή του ιστίου να δείχνει τη διεύθυνση του ανέμου πάνω απ' τη μαΐστρα και τον πλωριό παπαφίγκο.
Θα μου πείτε εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν . Θα σας απαντούσα το "ή στραβός είν΄ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε". Δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω παραχωρήσεις αλλά ακόμα και χωρίς άρμενα και κουπιά Aι- Nικόλα βόηθα με! Βίρα τη γάμπια, όρτσα τη μαΐστρα πιάσε το δοιάκι, τη λαγουδέρα ντε, τον οίακα των αρχαίων! Ίσα το καραβόσκαρο. Φύγαμε με τον Καββαδία αντάμα. Τρόμπα μαρίνα, μακριά απ' τη μαύρη τούτη κόλαση, μακριά κι από τους μαύρους κολασμένους. ..."
Εμείς, συνιστολόγοι μου, θα μείνουμε με το Λύσανδρο για τα επινίκια ή θα ναυλώσουμε το πειρατικό του κάπταιν Τζίμη;
